به "زز و ماهرو" الیگودرز که می رسند، محیط زیست را بهانه می کنند!

حسین چراغی، فردای لرستان: در هفته اخیر به خبری برخوردم که مدتی ذهنم را به خود مشغول کرد وآن خبر این بود : بولدوزرها به جان درختان و طبیعت اشترانکوه و دریاچه گهر افتادند که آن شب هم شبکه دوم سیما جمهوری اسلامی ایران دربخش 20و 30 گزارشی از آن راپخش کرد .این خبر برای کسانی که شناخت کافی از منطقه جغرافیایی لرستان ندارند درد آور بود اما واقعیت چیزی دیگر است. از کجا به کجا ! آیا هر گردی گردوست ! منطقه گهر کجا ، اشترانکوه کجا و بخش زز و ماهرو کجا !  قطع درختان کجا؟     اختلاف تا فرسنگ ها و کیلومتر ها چرا ! کدامین درختان قطع شدند؟ درآنها منطقه جنگل ودرختی دیده نمی شود ؟!

    اگر بامحیط جغرافیای لرستان آشنا یی مختصری داشته ویا در نقشه ها دیده باشید متوجه خواهید شد که شهرهای لرستان چقدر با هم فاصله دارند مثلا مسافت  شهرستان دورود با شهرستان الیگودرز نزدیک 60 کیلومتر است اگر بخواهیم از طریق دریاچه گهر این مسافت را بپیمائیم شاید تا 140  کیلومتر هم برسد.

      جاده ای  درحال احداث (که از سمت شهرستان الیگودرز و مورزرین به بخش محروم زز و ماهرو با مرکزیت شول آباددر حال احداث می باشد اما از سوی محیط زیست متوقف شده است )از لحاظ  مسافت ونزدیکی نه به کوه های اشترانکوه نه به دریاچه گهر ارتباطی ندارد بلکه احداث این جاده در منطقه کوه های اشتران ریز در جنوب  کوه های اشتران کوه است و فرسنگ ها با ادعای گفته آقایان محیط زیست فاصله دارد؟!

طومارهایی که بعضی ار روستاییان عزیز نوشته اند نه به خاطر دفاع از خطرات احتمالی محیط زیست بلکه بخاطر بن بست بودن بعضی ازروستاها از جاده اصلی و بعضی سرمایه گذاران غیر بومی (ترجیحا از شهرکرد که بکار  پرورش  ماهی  مشغول هستند) می باشند.

  ساختن زیر ساخت ها حق طبیعی مردم دور دست ایران است و تا زیر ساخت ها  نباشند عملا هیچ توسعه ای امکان پذیر نیست. بخش زز و ماهرو  هم از این قاعده مستثنائ نیست .

   این بخش در اولین بارش برف پاییزی راه ارتباطی آن از طریق گردنه معروف گله بادوش(کله مادوش) بسته وعملا تردد هیچ گونه وسایل نقلیه ای ممکن نیست و علت اصلی آن هم بخاطر کوهستانی بودن و ارتفاع بلند این گردنه  صعب العبور می باشد.

     بعد پیروزی انقلاب اسلامی که توسعه راه ها در نقاط دور دست آغاز شده بخش زز و ماهرو هم بی نصیب نبوده ، اما ترمیم جاده قدیم نتوانسته همه مشکلات را بر طرف نماید در حدود 5 ماهی از سال، ارتباط آن با مرکز شهرستان الیگودرز قطع می شود و مردم محل مجبورند از طریق رآه آهن سپیدشت خودرا به شهرستان دورود و یا با مسافت طولانی به مرکز استان خرم آباد برسانندکه همه اینها برای ارباب و رجوع و تردد مردم منطقه مشکلاتی در پی دارد . ناگفته نماند بر اساس تقسیمات استانی این بخش جز شهرستان الیگودرز است وارتباط بیشتر مردم با مرکز این شهرستان است.

اگر از مردم محل سئوال شود قطعاخواهند گفت که بخاطر کمبود دکتر ، حوادث طبیعی  و ادامه تحصیل فرزندان آنها ودهها مورد دیگر چه رنج ها  وچه مشکلات که نکشیده اند.

   در همین منطقه  چه کسانی که به خاطر نبود دکتر متخصص و یا حوادث طبیعی جان خود را از دست داده اند و یا چه زنان حامله ای که به خاطر نبود متخصص زنان در سخت ترین شرایط ممکن  جان داده اند و چه کسانی که به خاطر نبود راه ارتباطی  با مراکز شهرستان های اطراف از ادامه تحصیل و پیشرفت علمی از جامعه ایران عقب ماندند.

جاده جدید هیچ گونه صدمه ای به محیط زیست  وارد نخواهد کرد چرا  از مسیری  عبور می کند نه تنها  صدمه ای به محیط زیست وارد نمی کند بلکه باعث  توسعه و آبادانی محیط زیست هم می شود. برای نمونه سراب ها ورودخانه های فراوانی در منطقه تاپله ، مورزرین یا منطقه اشتران ریز وجودارد که می تواند به توسعه باغداری ، درختکاری  و کشاورزی کمک کرد .

درمسیر رودخانه تاپله ،آبهای صاف وزلالی به وفور دیده می شودکه استعداد فراوانی در زمینه پرورش ماهی های سردابی دارند .

از دیگر مزایای احداث این جاده  می توان به زندگی بیش  ازصدها خانوار عشایری در فصول بهار و تابستان اشاره کرد که  نیاز به امکانات اولیه دارند. در مجمع احداث این جاده  برای مردم منطقه با خیر و برکت ،و در کمک به اشتغال زایی و حتی بیکاری  مزمن منطقه  هم می تواند کمک کرد.

 اما سئوالاتی از مدعیان محیط زیست  محیط زیست دارم :آیا جان روستائیان وعشایری بی پناهی که دردورترین نقاط بخش زز و ماهرو باحداقل ترین امکانات زندگی می کنند ودرمواقع شرایط بیماری های حادو یا بلایای طبیعی با مرگ دست وپنجه نرم می کنندآیا برای محیط زیست مهم نیست ؟آیا جان مردم و رفاه مردم برای شما ها مهم نیست ! مگر نه انسان مخلوق بشریت است  ؟

چرا وقتی که بودجه ای با هزاران بد بختی وبا مشکلات پیش رو به لرستان  اختصاص می یابد تا شاید گره ای از مشکلات مردم بر طرف شود همه برای محیط زیست اشک تمساح می ریزند! اما در قلب پایتخت ایران درشهرستان های استان تهران در لواسانات ، رودهن ، بومهن ، پردیس ، کرج  ، دماوند وده های جای دیگر تا جایی که الاغ بتواند مصالح  بالا ببرد ویلا و برج  می سازند اما  صدای محیط زیست بلند نمی شود !

 در مرکز پایتخت ایران در شمال شهر تهران تا بالای  ارتفاع 1800 برج می سازند  صدای کسی بلند نمی شود !

 در شرق تهران منطقه سرخه حصار در صدمتری سازمان محیط زیست استان تهران که روزی اکسیژن  شهرتهران بوده ویلا سازی می کنند وطبیعت زیبای آن را ویران کرده اند  صدای محیط زیست در نمی آید اما در لرستان همه نگرانند؟!  اگر دریاچه گهر و ده ها مکان دیدنی  که در استان ما وجود دارد متعلق به یکی ازاستان های بود میلیاردها دلار برای منطقه کسب درآمد داشت و دهها و صدها ی دیگر …. راستی چرا بعضی نیروی های کج فهم مانع توسعه و سرمایه گذاری و باعث عقب ماندگی لرستان شده اند…؟!.

پس بیاییم همه دست در دست هم دهیم تا لرستان را با آن همه استعداد خدا دادی : آب، گیاهان دارویی ، معادن  توسعه دهیم  و عقب ماندگی را جبران کنیم.

این مطلب با تغییراتی در لرنا منتشر شده است.
به نظر می رسد به علت دورافتاده بودن منطقه در این زمینه اطلاع رسانی کافی نشده است و گزارشهای ضد و نقیضی از منطقه می رسد. لرنا از انتشار این گزارشها استقبال می کند، اما بهتر است طرفین قضیه (موافقین و مخالفین) همدیگر را متهم ننمایند. چون اطمینان داریم نیت هر دوگروه خیر است، ان شاءالله